32 lata temu, 11 lipca 1991 roku, Meksyk miał okazję obserwować najdłuższą zaćmienie słoneczne XX wieku. Trwające rekordowe siedem minut i dwie sekundy zjawisko astronomiczne zamieniło dzień w noc, podziwiane z zachwytem przez Meksykanów.

Całkowite zaćmienie słoneczne występuje, gdy Księżyc w pełni zakrywa Słońce, rzucając cień na powierzchnię Ziemi. Zaćmienie w 1991 roku rozpoczęło się nad Pacyfikiem i Hawajami, przechodząc przez Meksyk, Gwatemalę, Salwador, Nikaraguę, Kostarykę, Panamę, Kolumbię, Peru i Brazylię.

W Meksyku zaćmienie było obserwowane ostrożnie. Władze przeprowadziły kampanię informacyjną, aby zapobiec oglądaniu zjawiska gołym okiem, co zagrażało zdrowiu wzroku. Rozdawano filtry ochronne dla oczu w miejscach, gdzie zjawisko było widoczne.

Specjaliści uważali, że La Paz w stanie Baja California Sur był najlepszym miejscem do obserwacji zaćmienia. Astronomowie z całego świata zjechali się do tego miasta, aby być świadkami tego zjawiska.

W pozostałej części kraju tysiące osób wcześniej przygotowało się, kupując specjalne okulary ochronne dla swoich oczu. Opuszczali domy i miejsca pracy, aby znaleźć najlepsze miejsce, z którego mogliby obserwować to doświadczenie.

W Meksyku jest dużo osób zgromadzonych na Zócalo, aby obserwować to wydarzenie. W najciemniejszym momencie niektórzy płakali i obejmowali się. Niemniej jednak, pomimo wysiłków podejmowanych w celu informowania o zaćmieniu i rozpowszechniania filtrów ochronnych, wielu ludzi wymagało pomocy medycznej z powodu potencjalnych uszkodzeń wzroku.

Eklipsa słoneczna w 1991 roku była niezapomnianym wydarzeniem dla Meksykanów, którzy mieli okazję doświadczyć jedynego w życiu zjawiska. Pomimo podjętych środków ostrożności, wielu było podekscytowanych i zachwyconych tym niebiańskim widowiskiem.

Źródła:
– Mario Roberto Duran Ortiz
– Julieta Fierro, Instituto de Astronomía de la UNAM
– México Desconocido