Nowe badania dotyczące Wszechświata dostarczają kolejnych dowodów na to, że energia ciemna stanowi istotny składnik kosmosu. Według wyników, energia ciemna stanowi około 69 procent całkowitej gęstości materii i energii, pozostawiając 31 procent dla normalnej materii i materii ciemnej.

Normalna materia, nazywana także baryoniczną materią, obejmuje gwiazdy, galaktyki, atomy i życie. Szacuje się, że stanowi tylko 20 procent całkowitej materii. Natomiast materia ciemna, składająca się z nieodkrytych jeszcze subatomowych cząstek, stanowi pozostałe 80 procent. Z kolei energia ciemna to siła odpowiedzialna za przyspieszone rozszerzanie się Wszechświata. Naukowcy nadal nie ustalili dokładnie, czym jest energia ciemna, ale odgrywa ona istotną rolę w gęstości materii i energii.

Zrozumienie tempa rozszerzania się Wszechświata jest istotne dla naukowców w celu zrozumienia natury energii ciemnej i jej wpływu na rozwój kosmiczny. Określenie gęstości materii i energii może rzucić światło na przyszłość Wszechświata – czy będzie on nadal bez końca się rozszerzał, czy ostatecznie zacznie się kurczyć w zjawisko znanego jako Wielki Kurcz.

Astronomowie do pomiaru ilości energii ciemnej korzystają z gromad galaktyk. Te gromady powstają przez setki milionów lat pod wpływem grawitacji. Porównując liczbę i masę galaktyk w gromadzie oraz wykonując symulacje numeryczne, naukowcy mogą obliczać proporcje materii i energii. Badacze używali techniki o nazwie GalWeight do szacowania masy gromad galaktyk, licząc liczbę galaktyk w każdej gromadzie. Porównując swoje wyniki z gromadami symulowanymi, ustalili, że Wszechświat składa się z 31 procent materii.

Ten wynik ściśle pokrywa się z wcześniejszymi badaniami i innymi pomiarami gęstości materii i energii Wszechświata, co dostarcza bardziej precyzyjnych oszacowań. Wyniki te podkreślają także znaczenie obfitości gromad jako techniki do zrozumienia parametrów kosmologicznych.

Te odkrycia przyczyniają się do lepszego zrozumienia energii ciemnej i przybliżają nas do rozwiązania tajemnic Wszechświata.

Źródło:
– The Astrophysical Journal