Podsumowanie:

Genetycy osiągnęli ważny kamień milowy, odzyskując i odczytując z powodzeniem RNA (kwas rybonukleinowy) wyginionego zwierzęcia, tygrysa tasmańskiego. Zespół badawczy wyizolował RNA z 130-letniego okazu wilka tasmańskiego, znanego również jako tygrys tasmański, znajdującego się w Muzeum Historii Naturalnej w Szwecji. Ten postęp jest istotny, ponieważ podczas gdy zwykle pobiera się DNA z skamieniałości, ekstrakcja RNA dostarcza bardziej wartościowych informacji na temat organizmu.

RNA przenosi informacje genetyczne i odgrywa kluczową rolę w syntezie białek oraz regulacji metabolizmu komórkowego. Analizując RNA, naukowcy uzyskują informacje na temat biologii i regulacji metabolizmu wyginionego gatunku. Zespół odkrył określoną izoformę mikroRNA tygrysa tasmańskiego, której nie potwierdzono by bez dowodów RNA.

Jednakże izolacja RNA z starożytnych próbek wiąże się z poważnymi wyzwaniami. W przeciwieństwie do DNA, RNA składa się z jednej nici i jest mniej stabilne, co czyni je bardziej podatnymi na szybką degradację. Badacze musieli dostosować swoją metodę ekstrakcji, aby pracować z najstarszymi próbkami. Udało im się wyizolować miliony fragmentów RNA z mięśni i skóry wilka tasmańskiego.

Tygrys tasmański, drapieżnik o zbliżonym rozmiarze do wilka, stanął w obliczu wymarcia z powodu działalności człowieka. Kolonizatorzy europejscy polowali na nie, doprowadzając do ich niemal całkowitego wyginięcia w XVIII wieku, ponieważ stanowiło to zagrożenie dla bydła. W XX wieku wilk tasmański przetrwał jedynie na Tasmanii. Ostatni znany osobnik zmarł w ogrodzie zoologicznym na Tasmanii w 1936 roku. Pomimo wysiłków podejmowanych w celu znalezienia ukrytych populacji, gatunek uważany jest za wymarły.

Wyniki badań mają potencjalne implikacje poza badaniami naukowymi. Niektórzy naukowcy są zainteresowani wykorzystaniem informacji genetycznych do ożywienia wilka tasmańskiego. Chociaż badania RNA nie są bezpośrednio związane z tymi wysiłkami, dostarczają cennych informacji na temat genetycznego składu gatunku, charakterystyki ekspresji genów w tkankach i potencjalnych infekcji wirusowych.

Ekstrakcja i odczytanie RNA wyginionego zwierzęcia otwiera nowe możliwości w pogłębianiu naszej wiedzy na temat biologii wymarłych gatunków oraz możliwości precyzyjniejszego odtworzenia ich genomów.

Źródła:
– Badanie naukowe 1
– Badanie naukowe 2